Versla Licensing 101

De Muziek Bedrijf in een oogopslag

Laten we eerst een back-up maken en ons verdiepen in wat de muziekbusiness is.

De muziekbusiness draait om auteursrechten. Een auteursrecht is een verzameling rechten die door de wet worden toegekend aan de eigenaar van een visueel of audiowerk. Met deze rechten kunnen de eigenaars royalty's innen voor het gebruik van een auteursrecht. Volgens de Amerikaanse auteursrechtwet bent u beschermd door auteursrechtwetten* zodra een werk een vaste vorm heeft (d.w.z. opgenomen op mp3, cd of opgeschreven).

In de muziek is het belangrijk om te erkennen dat wanneer een nummer wordt geschreven en opgenomen, worden twee unieke en individuele auteursrechten gecreëerd; i) de geluidsopname (alias "de meester") en ii) de onderliggende samenstelling (ook wel "het liedje" genoemd). Het eerste verwijst naar een opname van een uitvoering van een compositie, terwijl het tweede verwijst naar de unieke kwaliteiten waaruit een compositie bestaat, zoals het ritme, de akkoorden, de tekst en de melodie. Artiesten, labels/distributeurs ontvangen meestal geld voor de geluidsopname en songwriters, componisten en uitgevers ontvangen geld voor de compositie.

Deze twee auteursrechten genereren verschillende royalty's en vereisen een aparte administratie. Er kunnen meerdere opnames zijn, maar slechts één compositie. Neem ter illustratie het liedje "White Christmas", geschreven door Irving Berlin maar uitgevoerd door iedereen, van Bing Crosby tot Elvis Presley en van Katy Perry tot Lady Gaga. In feite zijn er volgens Songdex 27.424 opnames op 22.667 albums door 7.749 artiesten, maar er is slechts één liedjesschrijver (Irving Berlin) en één uitgever (Williamson Muziek). Elke keer dat dat nummer commercieel wordt gebruikt waar ook ter wereld, (d.w.z. gestreamd op Spotify, afgespeeld op de radio, live uitgevoerd, uitgezonden op televisie of gezongen op een karaokeavond), Irving Berlin wordt betaald door zijn uitgever die al die wereldwijde royalty's int.

Wat is Beat Licenties?

Laten we, voordat we verder gaan, eens kijken wat beat licensing precies is.

Een producent houdt zich niet bezig met verkopen slagen. Let op het gebruik van het woord licentie. Door een beat beschikbaar te maken op een winkel zoals Airbit of BeatStars, is een producent bezig met het verkopen van beat licenties, geen eigenlijke beats. Dit is belangrijk; de producent behoudt het eigendom van de originele beat en verzekert zich van een soort eigendom in de nieuwe beat. lied waarvoor de artiest de beat in licentie heeft. De artiest mag één nieuwe opname maken met die beat. De verstrekte licentie geeft de artiest het recht om de beat te exploiteren volgens verschillende voorwaarden in de beat licentie overeenkomst worden deze voorwaarden over het algemeen "Gebruikersrechten" genoemd. Afhankelijk van het niveau van de verkochte licentie, kunnen deze gebruikersrechten beperkingen bevatten op hoe lang een beat gebruikt mag worden en/of beperkingen op het aantal verkopen, streams, openbare optredens en muziekvideo's waarin de nieuwe track verwerkt is. Een andere mogelijkheid is dat de licentie onbeperkt is, zonder tijdslimieten of gebruikslimieten. In sommige gevallen kan een licentie exclusief zijn, wat betekent dat niemand anders de beat kan gebruiken, of niet-exclusief, wat betekent dat veel artiesten dezelfde beat in verschillende tracks kunnen licenseren.

Niet-exclusief:

• Laag geprijsd ($30 - $150)

• Gebruiksplafonds (d.w.z. aantal streams, downloads enz.)

• Beperkte duur (d.w.z. de duur dat een beat kan worden gebruikt voordat de licentie moet worden vernieuwd)

• Dezelfde beat kan door andere artiesten worden gebruikt

• Het beste voor opkomende artiesten

Exclusief:

• Hoog prijspunt ($300 - $1.000+)***

• Geen gebruikslimieten

• Geen termijnen

• Geen andere artiesten die de beat gebruiken (nadat exclusiviteit is bevestigd)

• Meestal gebruikt door gevestigde artiesten of artiesten met een budget en/of labelondersteuning

Het is belangrijk om op te merken dat zelfs als u een exclusieve licentie verkoopt, u niet het eigendom van de compositierechten overdraagt. Als u uw beat in licentie geeft aan een artiest, geeft u hem of haar het recht om uw beat te gebruiken in een nieuwe track/liedje en wordt u gecrediteerd als songwriter van het nieuwe nummer.

Wanneer de nieuwe track is gemaakt met de gelicenseerde beat, zijn er twee auteursrechten gecreëerd: de geluidsopname en de compositie. Dus waar passen artiesten, producers en beatlicentieplatforms zoals Beat Stars of Airbit in de verschillende rechten die aan deze twee auteursrechten verbonden zijn? Nou, wanneer er een nieuwe track wordt gemaakt, soms een producer wordt beschouwd als songwriter en, in het geval van een beatlicentieplatform, wordt de producer bijna altijd beschouwd als songwriter en verkrijgt hij een soort eigendomsrecht op het auteursrecht van de compositie.

Op dezelfde manier geldt voor artiesten dat wanneer u een beat in licentie neemt van een producent, u een soort recht krijgt op royalty's voor het publiceren en ook toestemming krijgt om royalty's voor artiesten te innen van de geluidsopname.

Nu we het toch over publicatierechten voor producers hebben, moet ook worden opgemerkt dat het ooit enigszins omstreden was in sommige kringen dat producers eigenaar werden van het compositierecht. Over het algemeen zijn er veel scenario's waarbij een producer niet als songwriter wordt beschouwd, hier valt echt over te onderhandelen. Soms werkt een producer voor punten op de mastercopyright, of levert hij geen significante bijdrage aan de melodie of tekst van een compositie en werkt hij gewoon voor een vaste vergoeding. Bij de meeste beat-licentietransacties wordt de producer echter als songwriter beschouwd. Heel eenvoudig.

Het eigendom van de rechten op de nieuwe track (voor zowel de masteropname als de compositie) varieert van platform tot platform en van licentie tot licentie. De meeste platforms stellen overeenkomstsjablonen beschikbaar met een standaardset rechten gebaseerd op het bedrag dat u betaalt. Deze veranderen van platform tot platform en kunnen in de meeste gevallen aangepast worden. De meeste transacties maken echter gebruik van de voorwaarden die in de standaardsjablonen staan. Deze licenties zien er meestal als volgt uit:

• Basis

• Premium

• Onbeperkt

• Exclusief

Neem echt de tijd om de details te begrijpen van waar u mee instemt. Hopelijk kan dit artikel u daarbij helpen.

Terug naar de royalty's. Een snelle herinnering: zodra een beat in licentie is gegeven en een nieuwe track is opgenomen, zijn er twee auteursrechten gecreëerd. Deze twee auteursrechten genereren verschillende royalty's die afzonderlijk worden beheerd; de Geluidsopname genereert master royalty's en de Royalty's voor compositie genereert publicatie.

Master Royalty's

(ook bekend als royalty's voor artiesten en geluidsopnamen)

De royalty's uit de exploitatie van de geluidsopname/auteursrecht.

Laten we beginnen met de royalty's die door de geluidsopname worden gegenereerd. De meeste beat-licenties geven de artiest 100% van de master royalty's, beperkt door de specifieke gebruiksrechten die in de licentieovereenkomst staan.

Dus als een artiest de track met de gelicentieerde beat uploadt en verspreidt via De distributiedienst van TuneCorezullen zij 100% van deze royalty's ontvangen (of een percentage daarvan, afhankelijk van wie hun distributeur is). Als het CD Baby is, ontvangt de artiest 91%, of, als de artiest op AWAL zit, met een 85/15 deal, 85% enzovoort. Als de licentie is afgetopt op 50.000 streams, heeft de artiest recht op de master royalty's op die 50.000 streams. Zodra die bovengrens bereikt is, heeft de artiest geen recht meer op master royalty's totdat de licentie vernieuwd is. De distributeur weet dit niet, dus het is aan de artiest om het gebruik bij te houden en dienovereenkomstig te vernieuwen.

Het is belangrijk om op te merken dat in sommige standaard niet-exclusieve beatlicentiesjablonen de producent het volgende wordt toegekend eigendom van de nieuwe geluidsopname. De artiest is geen eigenaar van de track die hij/zij heeft gemaakt met behulp van de beat van de producer. De artiest krijgt een licentie voor het recht om de beat te gebruiken en de nieuwe track te exploiteren die de beat bevat volgens de voorwaarden van de licentieovereenkomst. Met andere woorden, de artiest kan deze opname niet registreren als zijn intellectuele eigendom bij het auteursrechtenbureau omdat, heel eenvoudig, het is niet hun eigendom. Dit is schokkend voor sommige artiesten als ze zich realiseren dat de opname die ze uit Logic of Pro Tools hebben gebounced niet echt hun eigendom is.

In sommige licentiescenario's kan de producent punten op de master royalty's willen vragen. Dit is een onderhandeling en kan variëren van 1 -10%, maar standaard zijn deze procentpunten niet inbegrepen bij niet-exclusieve of exclusieve licenties op beat licentieplatforms.

Een ander recht dat voortvloeit uit de exploitatie van de geluidsopname is wat gewoonlijk een "naburig recht" wordt genoemd. Een naburig recht is een prestatie royalty's afgeleid van de exploitatie van de geluidsopname specifiek. Dit is niet te verwarren met de royalty's voor uitvoeringen die door BMI of ASCAP worden geïnd en afkomstig zijn van de exploitatie van de compositie (daar zullen we het zo meteen over hebben!).

Zoals met de meeste muziekrechten het geval is, zijn naburige rechten verwarrend. Het bedrag waar u recht op hebt kan worden beïnvloed door waar u woont. De Verenigde Staten betalen bijvoorbeeld geen royalty's voor NR op aardse radio, terwijl veel Europese landen dat wel doen. Als gevolg hiervan is er een duidelijk gebrek aan wederkerigheid tussen de Amerikaanse verzamelorganisatie Sound Exchange en veel NR-organisaties in het buitenland. Dit betekent dat rechthebbenden in de VS niet noodzakelijkerwijs in deze inkomsten delen.

Voor opnames die buiten de VS of door niet-Amerikaanse burgers zijn gemaakt, kan dit echter behoorlijk lucratief zijn. Desalniettemin, ongeacht waar u vandaan komt, is dit een recht om te overwegen. In de VS komt iedereen in aanmerking om een naburig recht royalty's te innen van niet-interactieve/satellietradiodiensten zoals Sirius XM, Pandora, Spotify Radio, Sonos Radio of Apple Radio, evenals kabelmuziekkanalen, bedrijven en detailhandelaren die achtergrondmuziek gebruiken (restaurants, detailhandelaren, hotels etc.). Net als de uitvoerende rechtenorganisaties voor de compositie (BMI, ASCAP etc.), hebben de meeste gebieden hun eigen incassomaatschappij die de royalty's voor de uitvoering van de geluidsopname beheert. In de Verenigde Staten is dat Sound Exchange, in het Verenigd Koninkrijk Phonographic Performance Limited ("PPL"), in Duitsland GVL. U kunt zich rechtstreeks bij al deze maatschappijen aansluiten.

Naburige rechten worden uiteindelijk opgesplitst in drie aandelen; het labelaandeel, het aandeel uitgelichte artiesten en het aandeel niet uitgelichte artiesten.

Als u de platenmaatschappij bent, kunt u het labelaandeel innen als eigenaar van de masterrechten. Als u de uitvoerende artiest bent, int u uw aandeel als de artiest, als u een niet uitvoerende artiest bent, zoals sessiemuzikant of achtergrondzanger, hebt u recht op een aandeel.

Dit verschilt van gebied tot gebied, maar als algemene vuistregel geldt dat het labelaandeel altijd minimaal 50% is. Elke maatschappij heeft een iets andere variatie op hoe ze de inkomsten over de cohorten verdelen. Meestal is de verdeling vergelijkbaar met het SoundExchange voorbeeld hierboven.

In sommige gebieden, zoals Frankrijk, geldt echter dat hoe meer instrumenten een artiest bespeelt, hoe meer geld hij krijgt. Als een artiest 10 verschillende instrumenten bespeelt, zal zijn royalty hoger zijn dan wanneer hij alleen drums programmeert. In sommige gebieden kan het labelaandeel oplopen tot 100%. PPCA in Australië betaalt bijvoorbeeld alleen Australische artiesten, dus als een nummer daar gespeeld wordt en er geen Australiërs op de opname staan, dan krijgt het label 100%.

In de VS is het niet ongewoon dat producenten onderhandelen over een deel van het aandeel van de bekende artiest, hoewel dit niet standaard in een beatlicentiesjabloon staat. Overigens, waar sommige beatlicentieplatforms wel verwijzen naar naburige rechten in hun standaardtemplates, kan dit eigenlijk overbodig taalgebruik zijn, dus dit moet verder onderzocht worden. Muziekproducenten kunnen niet rechtstreeks incasseren bij Sound Exchange. De artiest dient een Letter of Direction te overleggen waarin het bedrag wordt bevestigd dat de producent verschuldigd is, zodat dit met Sound Exchange kan worden gedeeld en de royalty's dienovereenkomstig kunnen worden toegewezen.

In totaal, als u 10% van de master royalty's van de artiest hebt bedongen, dan zou u recht hebben op 4,5% van het naburige rechtenaandeel van de artiest van SoundExchange. Het is de moeite waard om op te merken dat er behalve SoundExchange geen andere maatschappijen zijn die een label of producent toestaan om een deel van het aandeel van de artiest toegewezen te krijgen.

Uitgeverij Royalty's

Hoe zit het dan met publiceren? Nou, als onderdeel van een beatlicentie licentie is er een clausule die het eigendom van de publicatierechten behandelt. Nogmaals, de standaardvoorwaarden variëren van platform tot platform en van licentie tot licentie, dus we zullen kijken hoe het eigendom eruit ziet in een paar scenario's die ik ben tegengekomen in twee prominente standaardsjablonen voor beatlicenties. Onthoud dat over deze overeenkomsten onderhandeld kan worden, dus kan worden aangepast. In de meeste standaardsjablonen delen de producent en artiest echter een soort aanspraak op de royalty's die voortvloeien uit de exploitatie van de compositie. Dit betekent ondubbelzinnig dat zowel de producent als de artiest als songwriter worden beschouwd en zullen delen in alle royalty's die voortkomen uit de exploitatie van de nieuwe compositie/het nieuwe lied.

Voordat we verder gaan, moeten we kijken naar het aandeel van de schrijver en de uitgever in de inkomsten uit het uitgeven van muziek. In de VS worden royalty's voor uitvoeringen in tweeën verdeeld: de schrijversaandeel en het uitgeversaandeel. Het schrijversaandeel is het recht dat wordt toegekend aan de liedjesschrijver/componist en het uitgeversaandeel verwijst naar het deel van de inkomsten waarvoor de beheerrechten kunnen worden toegekend aan een muziekuitgeverij beheerder. De eerste wordt altijd rechtstreeks aan een liedjesschrijver betaald via zijn lokale PRO (bijv. BMI, ASCAP). Dit onderscheid is belangrijk om redenen die binnenkort duidelijk zullen worden.

Het is belangrijk om te weten dat sommige prominente beat-licentieplatforms een taal in hun standaardsjablonen bevatten die het bedrag aan royalty's voor publicatie dat de artiest kan innen drastisch vermindert. Inzicht in de verschillende royaltystromen die door een compositie worden gegenereerd, zal u helpen begrijpen. Hoewel er duizenden inkomstenbronnen zijn, kunnen ze worden gegroepeerd in de volgende inkomstenstromen.

• Prestaties

• Mechanisch

• Afdrukken

• Sync

• Micro-sync

Deze groepen omvatten inkomstenbronnen die door talrijke muziekgebruikers en -diensten worden betaald, zoals digitale dienstverleners zoals Spotify, Apple Music, Amazon, radio-uitzendingen (AM/FM) en satelliet-/internetradiotelevisie zoals Sirius XM en Pandora. Omroepzenders zoals ABC, CBS, NBC en digitale diensten zoals Netflix, Hulu en Amazon, fysieke producten zoals cd's en vinyl en inkomsten uit live concerten, restaurants, sportscholen, bars en vele andere. Muziek is alomtegenwoordig en het geld voor het gebruik ervan ook.

Verreweg de twee grootste royaltystromen bij muziekuitgeverijen zijn prestatie- en mechanische royalty's.

Een royalty voor uitvoering wordt verkregen uit de openbare uitvoering van een compositie (bijv. interactieve streaming (Spotify, Apple Music etc.), niet-interactieve streaming (Pandora, Sirius XM) AM/FM radio, live concerten, bars, restaurants, uitzending/streaming van visuele media (NBC, ABC, Netflix, Hulu etc.).

Een mechanische royalty is afgeleid van de reproductie van een compositie (bijv. interactieve streaming, fysieke downloads, CD's, vinyl)

Laten we, voordat we verder gaan, een veel voorkomende misvatting bespreken die ik vaak zie in de gemeenschap van beatlicenties. Zogenaamde autoriteiten op dit gebied halen keer op keer master royalty's en mechanische royalty's door elkaar. Een mechanische royalty is een royalty voor het uitgeven van een compositie die afgeleid is van de reproductie van de compositie. Een master royalty is een royalty die voortvloeit uit de exploitatie van de geluidsopname. Om dit te illustreren, nemen we een digitale dienst zoals Spotify, Apple Music, Tidal enz. Eén interactieve stream genereert drie royalty's:

Meester / Artiest Royalty (distributeur, platenmaatschappij, artiesten)
Royalty voor prestaties (PRO/CMO, uitgever, uitgeversadministrateur, songwriters)
Mechanische Royalty (MRO/CMO, uitgever, uitgeversbeheerder, songwriters)

Het is belangrijk om te begrijpen dat mechanische royalty's afgeleid zijn van de exploitatie van het auteursrecht op de compositie en geassocieerd zijn met het eigendom van de uitgave om redenen die duidelijk zullen worden. Beat licentieplatforms bevatten verschillende formuleringen in hun standaardsjablonen over het eigendom van publicatierechten, en in sommige gevallen kan dit het bedrag aan royalty's voor publishing dat de artiest kan innen drastisch verlagen. Hier volgen een paar voorbeelden. In beide gevallen kijken we naar niet-exclusieve licenties van verschillende niveaus, of ze nu basis, premium of onbeperkt zijn. Exclusieve licenties hebben altijd de voorkeur, maar zijn niet de meest voorkomende, dus laten we ons richten op niet-exclusieve licenties. Beide voorbeelden zijn de standaardopzet in twee prominente beatlicentie standaard beatlicentie sjablonen.

Voorbeeld 1:

De inkomsten uit publicaties zijn als volgt verdeeld:

Producent: 50,00% Aandeel schrijven
Kunstenaar: 50,00% Schrijversaandeel
Producent: 100,00% Aandeel uitgever

In dit voorbeeld is de producent uiteindelijk de uitgever en behoudt hij het volledige eigendomsrecht op de compositie.

Voorbeeld 2:

De inkomsten uit publicaties zijn als volgt verdeeld:

Producent (aandeel van de schrijver en aandeel van de uitgever) - 50,00%
Kunstenaar (aandeel van de schrijver en aandeel van de uitgever)- 50,00%

In dit voorbeeld zijn zowel de producent als de artiest mede-eigenaar van het auteursrecht op de compositie. Dit zou beschouwd kunnen worden als een veel eerlijkere manier om publicatierechten aan te pakken. Men zou immers kunnen aanvoeren dat de artiest muzikale elementen heeft bijgedragen aan de nieuwe compositie, zoals songteksten en andere muzikale elementen die het eigendomsrecht via een co-write rechtvaardigen.

Als u de publicatierechten niet op deze manier deelt en het eerste voorbeeld gebruikt, betekent dit dat de producent aanzienlijk meer gecompenseerd wordt dan de artiest aan inkomsten uit publishing. Dit is waarom:

Wanneer u uw muziek op Spotify krijgeniTunes, Apple Music, TIDAL en andere DSP's genereert u twee soorten royalty's voor uitgevers: uitvoerings- en mechanische royalty's. In de Verenigde Staten worden mechanische royalty's betaald aan uitgevers, niet aan schrijvers. In de Verenigde Staten worden mechanische royalty's betaald aan uitgevers, niet aan songwriters, d.w.z. er is geen schrijversaandeel voor mechanische royalty's. De mechanische royalty's vormen ruwweg 50% van de uitgeversinkomsten uit de exploitatie van een compositie op een DSP zoals Spotify of Apple Music. Uitvoeringsroyalty's worden opgesplitst via een schrijversdeel en een uitgeversdeel, dus het schrijversdeel wordt rechtstreeks aan de artiest betaald via zijn lokale PRO en de producent int zijn schrijversdeel rechtstreeks bij zijn PRO. De producent zal ook het uitgeversaandeel van de performance royalty's innen bij zijn PRO. Iets wat de artiest niet kan innen volgens de voorwaarden in een standaard beatlicentiesjabloon.

Laten we eens kijken hoe de inkomsten in beide voorbeelden verdeeld zouden zijn.

Voorbeeld 1:

Producent - 50% schrijversaandeel
Kunstenaar - 50% schrijversaandeel
Producent - 100% uitgeversaandeel

Als een muzieknummer $10.000 aan uitgeversinkomsten genereert en we verdelen die inkomsten 50/50 tussen de royalty's voor uitvoering en mechanische royalty's (de verdeling schommelt maandelijks soms 52/48 in beide richtingen), dan ziet het er als volgt uit:

Prestatie-inkomsten: $5,000
Mechanische inkomsten: $5,000

De prestatie-inkomsten worden dan gelijk verdeeld op basis van het aandeel van de schrijver en het aandeel van de uitgever, en zouden dus als volgt verdeeld worden:

Schrijversaandeel: $2500
Uitgeversaandeel: $2500

Het aandeel van de schrijver wordt dan als volgt verdeeld:

Producent: $1250
Kunstenaar: $1250

De producent is eigenaar van de uitgeverij, dus de producent ontvangt 100% van het uitgeversaandeel. Dus voor royalty's voor prestatiesis de totale opbrengst die aan beide partijen wordt betaald als volgt:

Producent: $3750 (Writer’s + Publisher’s Share)
Kunstenaar: $1250 (Writer’s Share)

Voor mechanische royalty'sis de uitsplitsing een stuk eenvoudiger.

Producent: $5000
Kunstenaar: $0

Vergeet niet dat er geen schrijversaandeel is voor de mechanische royalty's in de VS.

U zult merken dat er in beat licensing licenties met deze opzet een clausule staat over een mechanische licentie. De producent is uiteindelijk de uitgever en moet dus een mechanische licentie uitgeven voor het relevante product. De interactieve streamingcomponent in een mechanische licentie wordt meestal gedekt door algemene licenties die door organisaties voor mechanische rechten zoals HFA, MRI en de MLC aan DSP's worden uitgegeven. In de VS moet echter voor fysieke producten zoals CD's en vinyl of digitale downloads een daadwerkelijke mechanische licentie worden uitgegeven door de producent als uitgever. Dit betekent ook dat zij 100% van de mechanische royalty's in verband met de nieuwe track innen.

In dit voorbeeld ziet de uitsplitsing van $10.000 publicatie-inkomsten er uiteindelijk als volgt uit:

Producent: $8750 (Writer’s + Publisher’s Share)
Kunstenaar: $1250 (Writer’s Share)

Voorbeeld 2:

Producent: 50,00% schrijversaandeel
Kunstenaar: 50,00% schrijversaandeel
Producent: 50,00% uitgeversaandeel
Kunstenaar: 50,00% uitgeversaandeel

Dit is een rechte 50/50 verdeeld waarbij zowel de artiest als de uitgever elk $5.000 ontvangen. Als ze allebei evenveel aan het nummer hebben bijgedragen, waarom zouden ze de inkomsten dan niet gelijk verdelen? Als de ene persoon de muziek schreef en de andere persoon de tekst, lijkt het eerlijk om de inkomsten 50/50 te verdelen of op zijn minst het eigendom van de uitgave te delen, of het nu 75/25 of 60/40 is.

Verder publiceren Overwegingen

Er zijn enkele beperkingen in beatlicenties als het gaat om het te gelde maken van nieuwe tracks in door gebruikers gegenereerde inhoud zoals YouTube. Hoewel u een plaat kunt uploaden en distribueren naar uw digitale distributeur zoals TuneCoreSommige licenties verbieden u om royalty's te claimen voor het te gelde maken van de geluidsopname op YouTube of andere platforms voor door gebruikers gegenereerde inhoud. Merk op dat dit alleen inkomsten zijn die gegenereerd worden uit de Geluidsopname op YouTubebent u nog steeds gerechtigd om inkomsten te innen uit de exploitatie van de compositie krachtens de specifieke bepalingen van de overeenkomst met betrekking tot uitgave, d.w.z. of het alleen het aandeel van de schrijver of alleen het uitgeversaandeel is. Opmerking, aan de uitgeverskantgenereert YouTube zowel prestatie- als mechanische royalty's (soms ook microsync royalty's genoemd).

Als de standaardsjabloon of de door u onderhandelde sjabloon u het recht op eigendom van de publicatie geeft, zijn er nog een aantal andere belangrijke overwegingen voor zowel artiesten als producenten.

Sommige standaardlicenties bevatten een bepaling waarin de artiest zich verplicht om het belang van de producent in de compositie te registreren bij de lokale vereniging van de producent. Lokale vereniging betekent een PRO, CMO of MRO zoals ASCAP, BMI, GEMA of SACEM. Klik hier voor een volledige lijst. Voor producers is het onderhouden van een nauwe dialoog met de artiesten die uw beat licenseren van het grootste belang voor het succes van uw beat. Niet alleen om ervoor te zorgen dat artiesten een re-up doen als ze een beperkte licentie hebben, maar ook om ervoor te zorgen dat u betrokken bent bij sync clearance (waarvoor u een goedkeuringsbepaling kunt bedingen), maar vooral om ervoor te zorgen dat uw belang in het nieuwe nummer wereldwijd correct wordt geregistreerd, zodat alle royalty's naar u doorstromen.

Een producent moet er niet op vertrouwen dat de artiest zijn belangen registreert en moet een beroep doen op de diensten van een publicatie-administrateur om hun belangen in de nieuwe songs te registreren en te beheren. Een producent moet de volgende informatie opvragen bij elke artiest die zijn beats in licentie geeft:

• ISRC

• Titel

• Naam artiest

• Namen medeschrijver(s)

Omgekeerd zal een artiest er zeker van willen zijn dat hij het belang van zijn producent nauwkeurig registreert, want, zoals ik hier aangeef, hoe meer gegevens u verstrekt, hoe nauwkeuriger uw eigen royaltyverzamelingen zullen zijn.

Zowel artiesten als producers zullen ervoor willen zorgen dat ze geregistreerd zijn bij hun lokale PRO en dat ze een beroep doen op de diensten van een publishing administrator zoals TuneCore Publishing om te zorgen voor een nauwkeurige administratie van uw nummers en om de collecties te maximaliseren.

In de VS zijn de twee belangrijkste lokale PROS ASCAP en BMI, waar u gratis lid van kunt worden. Uw PRO zal een IPI/CAE-nummer genereren. Het IPI/CAE-nummer is essentieel om ervoor te zorgen dat royalty's bij u terechtkomen, dus als u zich nog niet hebt aangesloten, doe dat dan meteen. Gegevens zijn koning in muziekuitgeverijen en artiesten en producers moeten ervoor zorgen dat hun respectieve uitgevers alle vereiste gegevens hebben om ervoor te zorgen. Waarom heb ik een publishing administrator en een PRO nodig, hoor ik u vragen? Nou, het moet opgemerkt worden dat PRO's zoals ASCAP en BMI zich alleen bezighouden met de verkoop van royalty's voor uitvoeringen.

Zoals ik al eerder zei, is dit slechts goed voor ongeveer 50% van de uitgeversinkomsten die gegenereerd worden door een digitale dienst als Spotify, dus als u uw aandeel bij uw PRO registreert, bent u nog niet verzekerd van alle inkomsten uit de exploitatie van dat liedje. De mechanische component wordt momenteel geïnd door de MRO's HFA en MRI waarbij alleen uitgevers zich kunnen aansluiten, niet songwriters. En hoewel The Mechanical Licensing Collective in januari 2021 van start gaat, zullen songwriters zich alleen rechtstreeks bij de MLC kunnen registreren om royalty's te innen die in de Verenigde Staten worden gegenereerd, niet wereldwijd. Ze zullen ook geen mechanische royalty's innen van YouTube, Tik Tok of Facebook. Er moet ook worden opgemerkt dat uw lokale PRO en de MLC geen databases delen. Door de diensten van een publishing administrator in te schakelen, kunt u de administratieve hoofdpijn van het registreren bij alle Amerikaanse MRO's en uw PRO wegnemen, terwijl u uw songs ook wereldwijd bij vele andere organisaties en inkomstenbronnen registreert. Natuurlijk kan TuneCore Publishing dat voor u afhandelen.

Er zijn letterlijk honderden PRO's, MRO's en CMO's over de hele wereld en wanneer een nummer gedistribueerd wordt, is dat wereldwijd, wat betekent dat er nu honderden verschillende bedrijven verantwoordelijk zijn voor het innen van uw royalty's en niet alleen uw lokale PRO of MRO. Dit betekent dat er veel hoeken en gaten zijn waar uw royalty's verloren kunnen gaan. De beste manier om ervoor te zorgen dat u de wereldwijde royalty's voor uitvoeringen maximaliseert en ook de wereldwijde mechanische royalty's int, is om een beroep te doen op de diensten van een publishing administrator (zoals TuneCore Publishing) om uw belangen in de liedjes waarvoor u nu songwriter bent proactief te beheren.

Klik hier voor meer informatie over de verschillen tussen een PRO en Pub Admin.

Het moet ook vermeld worden dat als er extra schrijvers bij betrokken zijn, dit het aandeel van de artiest kan verwateren. In voorbeeld 2 heeft de producent 50% eigendom in het nieuwe werk behouden. Als de artiest met andere schrijvers aan dit nieuwe werk heeft gewerkt, dan moet het 50% aandeel van de producent intact blijven, ongeacht hoeveel andere schrijvers er aan het nummer meewerken. Bijvoorbeeld, als het nieuwe nummer meerdere tekstschrijvers of andere componisten bevat die het eigendom van het nummer hebben, dan zal de 50% van de artiest verwateren overeenkomstig de splitsingen die hij/zij overeenkomt met de extra schrijvers. Als de artiest de resterende 50% gelijk verdeelt, dan ziet de registratie er als volgt uit:

"Nieuw lied"
Producent - 50%
Kunstenaar - 16.67%
Co-schrijver I - 16.66%
Co-schrijver II - 16.66%

Wanneer u het eigendom verkoopt onder een work for hire situatie, wordt de artiest de componist van de beat en de wettige eigenaar van het volledige auteursrecht. De oorspronkelijke producent zal niet langer enige restinkomsten kunnen innen uit de exploitatie van het nieuwe nummer dat de beat belichaamt. Ik zou producenten niet aanraden om het volledige eigendom van een beat te verkopen.

Monsters

Als u samples van derden hebt gebruikt in de beat die u hebt geüpload, is de expliciete toestemming van de oorspronkelijke rechthebbende(n) nodig voordat de nieuwe track kan worden uitgebracht, anders kunt u in de problemen komen. Sommige overeenkomsten van beatlicentieplatforms zetten de de artiest moet beats wissen die ongezuiverde samples bevatten. In andere platformovereenkomsten moet de producent garanderen dat hij geen auteursrechtelijk beschermd materiaal of geluidsopnamen van een andere persoon of entiteit heeft gesampled. Er is wat onduidelijkheid en verwarring over de vraag of een producent samples vooraf moet clearen voordat hij ze in licentie geeft. Wat ik zou zeggen is dat, als een platform een beat host die een niet-vereffende sample bevat, er al inbreuk wordt gepleegd. In alle gevallen moet de sample worden vrijgegeven voordat een nummer wordt uitgebracht, anders kunt u in de problemen komen.

Neem bijvoorbeeld Lil Nas X' "Old Town Road". Als u naar de songwriters van dat nummer kijkt, ziet u dat Trent Reznor en Atticus Ross van de industriële rocklegendes Nine Inch Nails als co-writers vermeld staan. Dit komt omdat de producer van de originele beat die Lil Nas van BeatStars had gekocht, een niet-verwijderde banjosample van het NIN-nummer "34 Gosts IV" bevatte. Er werden enkele telefoontjes gepleegd in paniek toen "Old Town Road" tractie begon te krijgen. Het had ertoe kunnen leiden dat Trent en Atticus 100% van de rechten op Old Town Road zouden krijgen, omdat dit een duidelijke schending van het auteursrecht was. Uiteindelijk werden Trent en Atticus op de hoogte gebracht en moest er een discussie plaatsvinden. Nu hadden ze het volste recht om 100% eigendom van Old Town Road te vragen en dat hadden ze misschien ook wel gekregen. Uiteindelijk was dit een inbreuk en de eigenaars van het geschonden werk hebben alle macht. In dit geval werd er een compromis gesloten waardoor Trent Reznor en Atticus Ross eigenaar werden van een countryhit die Trent Reznor uiteindelijk een countryprijs opleverde. De splitsingen waren uiteindelijk als volgt:

Trent Reznor - 37.5%
Atticus Ross - 12.5%
Montero Lemar Hill (Lil Nas X) - De naam van de man. 25%
Kiowa Rokema - 25%

Het had echter heel anders kunnen aflopen. Stelt u zich eens voor dat u niet deelt in het eigendom van een nummer dat tientallen miljoenen dollars heeft opgebracht door de sample niet vooraf vrij te geven.

Een korte opmerking over loopservices zoals Splice; normaal gesproken zijn loops/beats van platforms zoals Splice royaltyvrij en anderszins beschikbaar voor commercieel gebruik. Ik raad schrijvers echter ten zeerste aan om de algemene voorwaarden te raadplegen van het specifieke platform waarvan u een sample neemt voordat u dit doet.