ซิงค์ใบอนุญาต 101

องค์ประกอบ

บทประพันธ์คือดนตรีใดๆ ที่มีอยู่ในฐานะทรัพย์สินทางปัญญา โดยพื้นฐานแล้วทำนอง, การเปลี่ยนแปลง, เนื้อเพลง, รูปแบบจังหวะ หรือการรวมกันใดๆ ของสิ่งเหล่านี้จะถือว่าเป็นบทประพันธ์ เพลงทั้งหมดเป็นบทประพันธ์แต่ไม่ใช่ทุกบทประพันธ์จะเป็นเพลง บทประพันธ์ที่ไม่มีเนื้อเพลงมักจะเรียกว่า "ชิ้น" ในเกือบทุกกรณีเจ้าของลิขสิทธิ์ของบทประพันธ์คือผู้เขียนต้นฉบับ เว้นแต่จะมีข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษรระหว่างผู้เขียนและบุคคลหรือหน่วยงานอื่น (เช่น บริษัทจัดพิมพ์)

ปริญญาโท

มาสเตอร์คือการบันทึกการแสดงของการประพันธ์เพลง การบันทึกที่เป็นรูปธรรมจริง ๆ หากคุณประพันธ์เพลงสำหรับเปียโนและนักเปียโนห้าคนต่างกันบันทึกการแสดงของเพลงนั้น คุณจะมีมาสเตอร์ห้าชุดของการประพันธ์เพลงเดียวกัน โดยทั่วไป (แม้ว่าในปัจจุบันจะไม่ค่อยพบ) ค่ายเพลงจะเป็นเจ้าของมาสเตอร์ของศิลปินของพวกเขา บ่อยครั้ง ค่ายเพลงจะให้เงินล่วงหน้าแก่ศิลปิน (เรียกว่าการเบิกเงินล่วงหน้า) เพื่อให้พวกเขาบันทึกเพลงสำหรับอัลบั้ม หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ค่ายเพลงจะเก็บเงินที่ได้จากมาสเตอร์ (ผ่านการขาย การซิงค์ ฯลฯ) จนกว่าพวกเขาจะคืนเงินที่ให้ศิลปินยืม หลังจากนั้น ทั้งศิลปินและค่ายเพลงจะแบ่งปันผลกำไรจากมาสเตอร์ (หวังว่า)

การจัดการการเผยแพร่

ในดนตรี ผู้ดูแลการเผยแพร่คือบุคคลหรือหน่วยงานที่มีอำนาจในการดูแลผลประโยชน์ที่ดีที่สุดของบทประพันธ์หรือแคตตาล็อกของบทประพันธ์ คล้ายกับการมอบอำนาจผู้ดูแลการเผยแพร่(หรือ Pub Amin) ไม่ได้เป็นเจ้าของผลงานใด ๆ ที่เป็นตัวแทน แต่บ่อยครั้งจะได้รับเปอร์เซ็นต์ของรายได้เป็นค่าคอมมิชชั่น ดังนั้นจึงเป็นประโยชน์สูงสุดของผู้ดูแลผับที่จะหาช่องทางรายได้ให้มากที่สุดสำหรับแคตตาล็อกที่เป็นตัวแทน หากนักเขียนได้เงิน ผู้ดูแลผับก็ได้เงินเช่นกัน ทุกคนมีความสุข

ปก

การคัฟเวอร์เพลงเป็นเรื่องสนุก และตอนนี้ เนื่องจากเราเป็นสายเหลือง เรารู้ว่าการคัฟเวอร์เพลงคือการนำผลงานที่มีอยู่แล้วมาทำใหม่ในแบบของเราเอง

ในปี 1997 Limp Bizkit ได้ชนะใจและจิตวิญญาณของเยาวชน TRL ด้วยการคัฟเวอร์เพลงฮิตของ George Michael ชื่อ “Faith” ทุกครั้งที่เพลงนั้นถูกเล่น ขาย หรือซิงค์ ทั้ง Limp Bizkit และ George Michael ก็ได้เงิน ดังนั้นเมื่อเพลง “Faith” เวอร์ชันของ Limp Bizkit ปรากฏในภาพยนตร์คอมเมดี้มืดเรื่อง Very Bad Things ในปี 1998 ผู้ดูแลดนตรีในภาพยนตร์ต้องเคลียร์การแต่งเพลงผ่านผู้จัดพิมพ์ของ George Michael และเคลียร์มาสเตอร์ผ่านค่ายเพลงของ Limp Bizkit

อีกเรื่องเล็ก ๆ ที่สนุกคือกรณีของ Guitar Hero เกมวิดีโอที่คุณกดปุ่มบนคอนโทรลเลอร์รูปกีตาร์ให้ตรงกับเพลงร็อคคลาสสิก หากคุณเคยเล่นเกมนี้ คุณอาจสังเกตว่าเพลงหลายเพลงฟังดูแตกต่างไปเล็กน้อย นั่นเป็นเพราะผู้สร้างเกมตัดสินใจบันทึกเพลงใหม่ ด้วยวิธีนี้พวกเขาไม่ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ในส่วนของมาสเตอร์ พวกเขาเพียงแค่ต้องจ่ายให้กับผู้จัดพิมพ์เพื่อขอสิทธิ์ในการใช้เพลงในเกมเท่านั้น อย่างที่คุณอาจจินตนาการได้ สิ่งนี้ทำให้ค่ายเพลงไม่พอใจเล็กน้อย

ตัวอย่าง

การสุ่มตัวอย่างคือการใช้ส่วนหนึ่งของการบันทึกเสียงที่มีอยู่ (หรือที่เรียกว่า master) ในการสร้างการบันทึกเสียงใหม่ (new master) ศิลปินสามารถสุ่มตัวอย่างส่วนเล็ก ๆ ของการบันทึกและวนซ้ำ หรือสุ่มตัวอย่างการบันทึกหลาย ๆ แบบเพื่อสร้าง new master การสุ่มตัวอย่างพบได้บ่อยที่สุดในการผลิตเพลงฮิปฮอป แต่สามารถพบได้ในเกือบทุกแนวเพลง หากคุณต้องการใช้การสุ่มตัวอย่างในผลงานถัดไปของคุณ โปรดแน่ใจว่าคุณได้เคลียร์สิทธิ์ก่อนที่จะพยายามทำเงินจากมัน

เนื่องจากตัวอย่างนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกเสียงของการประพันธ์เพลง คุณจะต้องขอสิทธิ์จากทั้งเจ้าของสิทธิ์ต้นฉบับและผู้จัดพิมพ์ หากคุณยังไม่ได้รับ (และส่วนใหญ่ต้องจ่ายเงินเพื่อ) สิทธิ์ในการใช้ผลงานใหม่ของคุณกับเจ้าของลิขสิทธิ์ต้นฉบับของตัวอย่าง คุณจะมีปัญหาอย่างมากในการได้รับโอกาสในการซิงค์ใดๆ ผู้ดูแลเพลงมักจะเข้มงวดเรื่องสิทธิ์และมักจะเล่นอย่างปลอดภัยเมื่อพูดถึงตัวอย่างเพลง

ค่าธรรมเนียมการซิงค์

ทุกครั้งที่เพลงถูกซิงค์กับภาพ จะมีการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการซิงค์ ค่าธรรมเนียมนี้จะถูกกำหนดโดยปัจจัยหลายประการ แต่สามปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือ:

ขอบเขตการใช้งาน– สื่อที่การซิงค์จะเกิดขึ้นและใช้งาน (ทีวี, เว็บ, วิดีโอเกม, โฆษณา)

เงื่อนไข– การซิงค์จะใช้เวลานานแค่ไหน (1 สัปดาห์, 1 ปี, ตลอดไป, ฯลฯ)

อาณาเขต– สถานีที่ซิงค์จะออกอากาศ (สถานีท้องถิ่น, ทั่วประเทศ, ทั่วโลก)

อีกปัจจัยหนึ่งคืออำนาจในการเจรจาที่เพลงหรือศิลปินมี ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณเป็นวงดนตรีพ่อจากเทรนตัน รัฐนิวเจอร์ซีย์ ที่มีผู้ชม 67 คนบน YouTube คุณอาจจะไม่สามารถเจรจาค่าธรรมเนียมได้สูงเท่ากับ Steve Winwood

นี่ไม่ใช่ปัจจัยทั้งหมดที่มีผลต่อการกำหนดราคาค่าธรรมเนียมการซิงค์ แต่แน่นอนว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด

ค่าลิขสิทธิ์

สำหรับดนตรี มีค่าลิขสิทธิ์หลักสองประเภทที่สามารถได้รับ: ค่าลิขสิทธิ์การผลิตและค่าลิขสิทธิ์การแสดง

ค่าลิขสิทธิ์เชิงกลคือค่าลิขสิทธิ์ที่อิงตามสำเนาทางกายภาพหรือดิจิทัลของเพลง ซึ่งจะจ่ายโดยเจ้าของสิทธิ์ให้กับการบันทึกเสียง (มาสเตอร์) ซึ่งมักจะเป็นค่ายเพลง ในสหรัฐอเมริกา อัตราค่าลิขสิทธิ์เชิงกลคือ 9.1 เซนต์ต่อการขายบันทึกเสียงทางกายภาพหรือการดาวน์โหลดดิจิทัล หากคุณมียอดดาวน์โหลดเพลงฮิต "Twerkin’ in the Rain" บน iTunes ถึง 100,000 ครั้ง ค่ายเพลงจะต้องจ่ายเงินให้คุณ $9,100

ค่าลิขสิทธิ์การแสดงจะจ่ายให้กับนักแต่งเพลงและผู้จัดพิมพ์ทุกครั้งที่มีการแสดงผลงานในที่สาธารณะ หากเพลงของคุณถูกเล่นทางทีวี วิทยุ หรือแสดงสดในสถานที่โดยวงดนตรีคัฟเวอร์ คุณจะได้รับค่าลิขสิทธิ์การแสดงในที่สาธารณะ องค์กรสิทธิการแสดงเช่น ASCAP หรือ BMI จะตรวจสอบและเก็บค่าลิขสิทธิ์เหล่านี้ในนามของคุณ

พูดถึง...

ข้อดี

องค์กรสิทธิการแสดง (PRO) เป็นหน่วยงานที่เก็บค่าลิขสิทธิ์ในนามของเจ้าของสิทธิ (นักแต่งเพลงและผู้จัดพิมพ์) โดยทั่วไปแล้ว ทุกครั้งที่เพลงถูกเล่นในที่สาธารณะ (รายการทีวี, วิทยุ, The Olive Garden) สถานที่, เครือข่าย, หรือช่องทางนั้นจะต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้กับเจ้าของสิทธิ PRO จะเก็บเงินเหล่านี้และแจกจ่ายให้กับเจ้าของสิทธิของพวกเขา

มี PROs ที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับประเทศที่คุณอยู่ ในสหรัฐอเมริกามี ASCAP, BMI และ SESAC (ซึ่งต้องได้รับเชิญเท่านั้น)

วิธีการแบ่งทั้งหมดอาจซับซ้อนมากอย่างที่คุณอาจจินตนาการได้ ตัวอย่างเช่น BMI มีประเภทใบอนุญาตมากกว่า 150 ประเภท แต่ที่นี่คือการแบ่งแบบง่ายๆ...

สถานที่จัดงานจ่ายค่าลิขสิทธิ์รายปีแบบครอบคลุมเพื่อให้นักดนตรีสามารถเล่นเพลงอะไรก็ได้ในระหว่างการแสดง ค่าธรรมเนียมขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ แต่หลักๆ คือ ความจุของสถานที่ งานฟรีหรืองานที่ต้องซื้อตั๋ว และความถี่ของการแสดงสด

• ค้าปลีก (ร้านเสื้อผ้า, ร้านตัดผม, ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์) – มีการตั้งราคาโดยหลัก (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ตามพื้นที่เป็นตารางฟุต

• การต้อนรับ (ร้านอาหารและโรงแรม) – ราคาขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยรวมถึงพื้นที่เป็นตารางฟุตที่มีการเล่นดนตรี ความจุ ทีวีเทียบกับลำโพงเพลงพื้นหลัง

• ทีวี – เครือข่ายส่งแผ่นคิวของเพลงทั้งหมดที่ใช้ในโปรแกรมของพวกเขาไปยัง PROs แผ่นคิวเหล่านี้จะแสดงเวลาของการใช้งาน อัตราค่าธรรมเนียมจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเครือข่ายและเวลาที่รายการออกอากาศ หากเพลงของคุณเล่นบน NBC ในช่วงเวลาไพรม์ไทม์ จะได้รับอัตราค่าลิขสิทธิ์ที่สูงกว่าการเล่นบน BET Jazz ในเวลา 2 นาฬิกา

• วิทยุ – การจ่ายเงินขึ้นอยู่กับการเข้าถึงและการใช้งานจะถูกรายงานโดยสถานีโดยตรงไปยัง PROs

อย่างที่คุณเห็น มันซับซ้อนมาก นี่คือเหตุผลที่นักแต่งเพลงต้องการ PROs: เพื่อให้แน่ใจว่าหากเพลงของคุณถูกเล่นในที่สาธารณะ คุณจะได้รับค่าตอบแทน อาจจะเป็นเงินเพียงเล็กน้อยต่อการเล่นหนึ่งครั้ง แต่ถ้าคูณด้วยจำนวนการเล่นที่อาจจะเป็นแสนครั้ง คุณก็อาจจะได้รับเงินจำนวนไม่น้อย

ล้างล่วงหน้า

โอเค – เราอาจจะกำลังพูดถึงเรื่องที่เฉพาะเจาะจงมากเกินไป คำว่า 'Pre-cleared' เป็นคำที่ใช้โดยผู้ดูแลดนตรี มันหมายถึงดนตรีที่ผู้ถือสิทธิ์ทั้งหมดตกลงในอัตราที่กำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับการใช้ดนตรีในโครงการ ซึ่งมักจะเป็นการใช้ในปริมาณมาก ตัวอย่างเช่น สมมติว่าแบรนด์เสื้อผ้าต้องการแสดงผลงานออกแบบใหม่บน Instagram ในช่วงหกเดือนข้างหน้า พวกเขาจะผลิตวิดีโอใหม่สองโพสต์ต่อสัปดาห์และมีงบประมาณ $1,000 ต่อโพสต์สำหรับดนตรี

ทีมสร้างสรรค์ของแบรนด์จะติดต่อกับผู้ถือสิทธิ์พร้อมกับบรีฟสร้างสรรค์และขอ "เพลงแฟชั่นที่ดีที่สุดทั้งหมดของคุณที่ได้รับการอนุมัติล่วงหน้าในราคา $1,000 รวมทุกอย่าง" จากนั้นผู้ถือสิทธิ์จะส่งแพ็คเกจเพลงที่ได้รับการอนุมัติในอัตรานั้นล่วงหน้าให้กับพวกเขา

ด้วยวิธีนี้ แบรนด์เสื้อผ้าสามารถเลือกเพลงที่ได้รับการอนุมัติล่วงหน้าแล้วมาใช้ได้ตามต้องการ โดยไม่ต้องกังวลว่าจะสามารถจ่ายค่าธรรมเนียมการซิงค์ได้หรือไม่ เมื่อเลือกเพลงเสร็จแล้ว พวกเขาจะส่งบันทึกไปยังผู้ถือสิทธิ์ซึ่งจะตอบกลับมาพร้อมกับข้อตกลงและใบแจ้งหนี้

ครบวงจร

การหยุดเพียงครั้งเดียวหมายถึงสิทธิทั้งหมด (100% ของมาสเตอร์และ 100% ของการเผยแพร่) ถูกแทนโดยหน่วยงานเดียว ซึ่งทำให้กระบวนการออกใบอนุญาตง่ายมากสำหรับทั้งสองฝ่าย (ผู้ให้สิทธิ์และผู้รับสิทธิ์) เนื่องจากพวกเขาสามารถเคลียร์สิทธิ์ทั้งหมดของเพลงผ่านบุคคลเดียว พวกเขาไม่จำเป็นต้องติดตามและเคลียร์สิทธิ์กับผู้ถือสิทธิ์หลายคน การหยุดเพียงครั้งเดียวยังช่วยให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในเรื่องของราคาและเงื่อนไขข้อตกลง

ผู้เผยแพร่ย่อย

บ่อยครั้งที่นักแต่งเพลงหรือหน่วยงานจัดพิมพ์จะมี "ผู้จัดพิมพ์ย่อย" ที่เป็นตัวแทนของแคตตาล็อกในพื้นที่อื่นๆ ของโลก ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ต่อผู้ถือสิทธิ์เดิมเนื่องจากพวกเขามีตัวแทนในตลาดที่พวกเขาอาจไม่มีตามปกติ ผู้จัดพิมพ์ย่อยจะได้รับค่าคอมมิชชั่นจากค่าลิขสิทธิ์และค่าธรรมเนียมการซิงค์ที่ได้รับในพื้นที่ของตน

บุรุษเพศหญิง

MFN ย่อมาจากประเทศที่ได้รับความอนุเคราะห์ยิ่งหมายความว่าผู้ถือสิทธิ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง (สิทธิ์ต้นฉบับและสิทธิ์การเผยแพร่) จะได้รับค่าธรรมเนียมเท่ากันสำหรับการซิงค์ โดยพื้นฐานแล้ว ทุกฝ่ายจะได้รับเงื่อนไขและค่าธรรมเนียมเท่ากัน ซึ่งเป็นเงื่อนไขที่ดีที่สุด มันเหมือนกับการ "ตั้งมาตรฐาน"

สมมติว่าคุณเป็นศิลปินที่ผลิตบีทฮิปฮอปและคุณมีส่วนแบ่งนักเขียน 50% ในเพลงของ 2 Chainz ชื่อ “Vape Nation” Pepsi ต้องการใช้เพลงนี้ในโฆษณาถัดไปของพวกเขา พวกเขาติดต่อผู้ถือสิทธิ์ทั้งหมด (ค่ายเพลงและผู้จัดพิมพ์) เพื่อขอใบเสนอราคาสำหรับการใช้งาน หากค่ายเพลงเสนอราคา $100,000 สำหรับการใช้งานและผู้จัดพิมพ์เสนอราคาต่ำกว่า แต่ระบุ MFN เว้นแต่ Pepsi จะผลักดันให้ค่ายเพลงลดราคา ค่ายเพลงก็ได้ “ตั้งมาตรฐาน” สำหรับมูลค่าของโฆษณานั้นในเชิงการเงินแล้ว

สรุปสั้นๆ: อ้างอิงเสมอด้วยข้อ MFN.

การบริหารการเผยแพร่แบบเอกสิทธิ์เฉพาะ

นี่เป็นเรื่องใหญ่ และบางครั้งก็สร้างความแตกแยก แต่ที่นี่คือข้อมูลสำคัญ

ความพิเศษเป็นสิ่งสำคัญหากคุณต้องการได้รับการยอมรับในโลกของการซิงค์ มีสองเหตุผลใหญ่ที่ทำให้เป็นเช่นนั้น…

สมมติว่าคุณมีข้อตกลงการจัดการสิทธิ์เพลงที่ไม่ผูกขาดกับบริษัท A คุณสามารถทำข้อตกลงการจัดการสิทธิ์เพลงกับบริษัท B (และบริษัท C, D, ฯลฯ) ได้อย่างถูกกฎหมาย ดังนั้นตอนนี้คุณมีหลายคนที่มีสิทธิ์ในการเคลียร์เพลงของคุณสำหรับโอกาสในการซิงค์ ฟังดูดีใช่ไหม? ไม่!!! มันเป็นความยุ่งเหยิง จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ Dunder Mifflin ต้องการใช้เพลงของคุณ “Paper People Polka” ในแคมเปญใหม่ของพวกเขา พวกเขาจะค้นหาเพลงนี้ที่ PROs และติดต่อทุกบริษัทเพื่อขอใบเสนอราคา

บริษัท A เสนอราคา 20,000 ดอลลาร์

บริษัท B เสนอราคา $10,000

Company C has no idea what they are doing and quotes $750.

คุณคิดว่าพวกเขาจะไปเคลียร์สิทธิกับใคร?

รู้. คุณค่า. ของคุณ.

2. หากคุณได้โฆษณาทางทีวีที่ดีและมีมูลค่าสูง (ซึ่งมีมูลค่ามาก) พวกเขาจะขอ "ความพิเศษทางการตลาด" อย่างน้อยที่สุด ซึ่งหมายความว่าคุณไม่สามารถทำข้อตกลงการซิงค์กับคู่แข่งโดยตรงในตลาดได้ในช่วงระยะเวลาของข้อตกลงการซิงค์ ตัวอย่างเช่น หากเพลงของคุณ "Drive Me Home, Kevin" ได้รับเลือกในโฆษณาของ Toyota คุณไม่สามารถทำข้อตกลงการซิงค์กับโฆษณาของ Ford ได้จนกว่าระยะเวลาของโฆษณา Toyota จะสิ้นสุดลง เข้าใจใช่ไหม?

ตอนนี้ หากข้อตกลงการบริหารการเผยแพร่ของคุณไม่ใช่แบบเฉพาะเจาะจง Admin A อาจเคลียร์โฆษณาของ Toyota ในขณะที่ Admin B เคลียร์โฆษณาของ Ford ในสัปดาห์ถัดไป ไม่มีการรับประกันความพิเศษทางการตลาดสำหรับโฆษณาใดๆ เอเจนซี่โฆษณาไม่ชอบสิ่งนี้